وقتی افشین در خانه تنها باشد

این بار دومه که می نویسم  دفعه اولیش نمی دونم چی شدش  

 مامان اینا نیستن، منم با هزار و یک مصیبت بیدار میشم هر روز. به عالم و آدم می سپارم.

دیشب به یه عقل شیرین تر از خودم گفتم من و بیدار کنه واسه سحر. بعد صبح هی هر چی منتظر شدم دیدم چرا صبح نمیشه پس  جیشم گرفت  پا شدم دیدیم به به ساعت ده و نیمه صبح اول وقته  اصلانم دیر نشده بود خونسردیم و کامل حفظ کردم، فقط سر جام سیخ شدم بعدم دوویدم همه ساعتایی تو خونه  رو نگاه کردم لامصب همش همون ده و نیم بود اونم دقیق  

رفتم مستراح حالا هر چی من خونسردم این بند شلوارکم خون خونش و می خوره و باز نمیشه، من به رو خودم نمیارم اونم هی گرش کورتر میشه؛ آخرش باز پریدم از وی سی بیرون با چاقو بند تنبون مبارک و بریدم و .. (بقیه اش بی ناموسی ه) با چشمای باز و صورتی که رنگ و روش برگشته رفتم حاضر بشم قبلشم زنگ زدم آژانس (پیک موتوری) آقاهه گفت بستتون چیه ؟ برگشت داره ؟ گفتم نه یه مانکنه باید ببره جمهوری  

اومدم گوشی م و نگاه کردم دیدم به به خجسته یه اس ام اس زده انتظار داشته من با اون بیدار شم  

ادامه دارد ..