چند گانه

 1. نُه روز گذشته نیما .. بلند شو برات کلی داستان دارم تعریف کنم، بلند شو باز من موندم و تو؛ پاشو هیچ کی تره هم برامون خورد نمی کنه. اون چند ماه از این چند دفعه راحت تر گذشت، حداقل آدم می دونست چه گِلی داری به سرت می گیری، توام مثل این مَثَل داشتنه بچه می مونی بودنت یه دردِ نبودنت هزار و یک درد.  

2. اینقدر دروغ می گی دروغ می گی ! که خودتم باور می کنی که راسته ! بعد می خوای بگی که دروغ گفتی مصیبت سر قانع کردن خودته که حالا باور نمی کنه که دروغ بوده. هر کی فهمید من چی گفتم بیاد برای خودمم توضیح بده  

3. همه برنامه من و قاطی پاتی کرده دکتر، آخر سر دو ساعت مونده به اینکه برم؛ زنگیده که امروز کنسل ! منم تلیدم اون که می خواست همراهم بیاد، گفت همه برنامه من و بهم ریختی !( از اون جایی که فحشش ناموسی بود و اینجا خانواده رد میشه بقیش و نمی گم چی گفت) حتمی اونم زنگ زده به یکی دیگه اونم برنامش بهم ریخته و الان فکر کنم بهم ریختن برنامه ها تا بازیایی لیگ انگلیس و پارلمان فرانسه هم کشیده   میگن همه چی تو این جهان بهم ربط داره همینه

 4. این یارو سحر ها دیدی کانال یک ؟ چقدر دری وری می گه  چقدرم تند حرف می زنه؛ گوش من اصلا به حرفاش نمی رسه. من هنوز تو اول جملم این رفته موضوع بعدی  اصلا وسطش استپ هم نمی ده یه کله می حرفه ! یعنی آخر جمله این موضوع وصل میشه به اول جمله موضوع بعد  

و من الله توفیق  

من داداش کوچیکه

امروز با آیدا رفتیم پیش دکتر، قبلش بهش گفته بودم که حوصلش نیست تا یخ حرف زدنت باز شده داری می حرفی یهو ببینی وقت تموم شده باید بری تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا جلسه بعدی؛ که جلسه بعد هم دچار همین مصیبت بشی. قول داده بود چند تا وقت پشت هم باشه که به قولش عمل کرده بود و من با خیال راحت لم دادم حرف زدم و بهتر شدم .. 

از همه چیز حرف زدیم. همه چیز منم که سر و ته اش خلاصه میشه به نیما، دوستام و رفیقام با نیما شروع میشه با نیما هم تموم میشه، چرا یه چند تایی هستن که رفیق خودم باشن اما زیاد جیک تو جیک نیستیم الان؛ به دکتر گفتم مشکل دوستم چیه منم دچار توهم و بی خوابی شدم، گفتم انگیزه ندارم هیچی برام معنی نداره؛ گفتم از این دهنم صاف شده که نمی تونم کاری کنم، نمی دونم چی کار کنم. اینقدر گفتم گفتم تا موضوع مونا رو هم گفتم؛ گفتم که چی کار کردم و چی گفتم، ازم پرسید خوب چی شد بعدش ؟ به نتیجه ای رسید ؟ گفتم نمی دونم اما نیما ساکت شد و مونا هم خیلی تغییر کرده و رفته کنج؛ گفت فکر می کنی دوستت اون جوری دوستش داره ؟ اگه داره چرا ساکت شده ؟ گفتم نمی دونم من فکر می کردم که داره؛ گفت مونا چی ؟ چه تغییری کرده ؟ گفتم بی حوصله شده دیگه اکثراً نیست، یه جوریه، همشم فراری از ما؛ ازم پرسید خودت چی فکر می کنی ؟ گفتم بازم من گند زدم ؟؟ گفت تو نیما رو تو معذوریت قرار دادی، گفتم یعنی چی ؟ گفت تو اهرم فشار شدی برای ذهن نیما تو مونا رو به تردید انداختی در مورد نیما حالا اونا رابطه عادی شونم داغون می بینن، رابطه ای که تو با حرفات با کارات با دخالتت خرابش کردی؛ بازم گفت .. هی گفت .. 

یادت میاد نیما بهم چی گفتی ؟ گفتی مراقبش باشم، اما من باز گند زدم؛ یادت میاد مونا ؟ گفتی بذارم راه خودش و بره، اما من پافشاری کردم. 

نیما همیشه همین طوری بوده، من گند می زدم تو می پوشوندی، تو جمع می کردی. اما این دفعه دیگه هیچی نگفتی فقط توان پس دادی. یادته می رفتی بهت گفتم نیما اگه هم و نبینیم دیگه چی ؟ گفتی همه جا تو بازم برام همون داداش کوچیکه دردسری که فقط یکی و می خوای دنبالت باشه رو کارت ماله بکشه؛ نیما من این دفعه هم گند زدم اما نشد که روش ماله بکشی، بازم مثل همیشه می گم نمی خواستم بشه و شد؛ ببین چی شده که من باید بیام اینجا بحرفم؛ ببخش داداش کوچیکه رو. 

مونا دعوا زیاد با هم کردیم، من زیاد اعصابت و خورد کردم؛ رژه زیاد رفتم رو مخت، تنت و زیاد لرزوندم، فبض روحت کردم، اما جون نیما هیچ کدومش رو قصد و غرض نبوده. تو که ما رو به داداش بودن قبول نداری؛ اما تو برای من آبجی بزرگه که نه ولی آبجی خالی هستی؛ ببخش نادونی افشین. 

 و من الله توفیق

کما

امروز اون دختر و تو برنامه احسان دیدم؛ اسمش ثمره بود، کانال سه. خیلی اتفاقی، آخه اصلا از این احسان خوشم نمیاد. ولو شده بودم رو زمین کانالایی تلویزیون و بالا پایین می کردم، همین جوری مادام بازیم گل کردش نگاه کردم. همش تو ذهنم تو بودی نیما وقتی حرف می زد. 

وقتی یکی له و لورده بعد از پنج ماه به هوش میاد، وقتی تا مرز اهداء میره، وقتی نمی تونسته راه بره حرف بزنه حتی عطسه، سرفه یادش نبوده ولی الان اینقدر قشنگ حرف می زنه که من و یه جوری می کنه که بهش فکر کنم  پس اگه بهمون حال بده به تو حال بده میشه؛ یه کاری کن بشه نیما !! تو به هوش بیایی همه اون چیا خودش درست میشه تو به هوش بیا فقط ..  

و من الله توفیق